و خيلي حرفاي ديگه كه جاي گفتن نداره....
.
.
.
آويخته به زمزمه چرخ و ريسمان
از ژرف چاه،سطل به بالاست در سفر
تا مي رسد به روشني ِروز و آفتاب
وارونه مي شود به بُن ِچاه سرد و تر...

تاريخ سطل تجربه اي تلخ و تيره است؛
تا آستان روشني روز آمدن،
پيمودن آن مسافت دشوار، با اميد،
وانگه دوباره در دل ِ ظلمت رها شدن....