آیا برای رعایت اخلاق ، وجود بهشت و جهنم ضروری است؟
طور دیگری سوال کنم ، اگر باوری به بهشت و جهنم نداشته باشید،
مبنای اخلاق نزد شما چه چیزی است؟
آیا اخلاقی بودنتان آگاهانه است، یعنی توجیه آگاهانه ای برای آن دارید؟
اصن فرض کنید: خدایی هم وجود ندارد...
یعنی شما نه باوری به بهشت و جهنم دارید، نه باوری به وجود خدا!!
در این صورت مبنای اخلاق نزد شما چیست؟!
آیا اخلاقی بودنتان آگاهانه است، یعنی توجیه آگاهانه ای برای آن دارید؟
یعنی اگر باوری به وجود خدا نداشتید باز هم رفتار های اخلاقی می کردید؟!
(منظورم فقط در اجتماع نیست، ممکنه زمانی تنها باشید)
