در جریان جشن تیم بایرمونیخ
بواتنگ هم تیمی فرانک ریبری وی را دنبال کرده
و مشروبات الکلی را بر سر وی میریزد.
پس از این ماجرا فرانک ریبری بیان کرد:
نمی‌خواهم دیگر با بوآتنگ صحبت کنم
چون او می‌دانست
من مسلمانم
و مشروبات الکلی در دین ما حرام است.
ماشاالله به غیرت دینی ش
قهرمانی اســــتــــقــــلال رو به تمام آبی های وبلاگ تبریک میگم
ولی چیزی که بیشتر از همه باعث خوشحالی من شد،
باخت پرسپولیس بود
(شرمنده! من بلد نیستم احساسات درونیم رو مخفی کنم) :)
حتی دکتر شریعتی یه جمله معروف داره که میگه :
لذتی که در باخت پرسپولیس هست در برد استقلال نیست...!!
یعنی امیر قلعه نوعی نظیر نداره :
عشق فـــقـــط یک کلام ...... امیــــــــــر علیه السلام
جباری هم که قربونش برم، بهترین بازیکن ایرانیه که تو عمرم دیدم...!!!
(اینو هر کس که شعور فوتبالی داشته باشه اذعان داره)
فقط تنها اشکالش مصدومیت های پیاپی ش هست...
وگرنه زمانی که بازی میکنه مثل زیدان توپ رو به گردش در میاره توی تیم...!!
الحق که زیدان آسیاست...
از هرچه بگذریم، ولی سخن دوست خوش تر است...!!
جا داری دوباره یادی کنیم از باخت پرسپولیس که یه بار دیگه جگرمونو حال آورد :)))
کیا این 3 تا کچلو دوست دارن...؟!
بدون شک 3 تا از بزرگ ترین کچل های دنیای فوتبال هستند...
واقعاً دوست داشتنی...!
واقعاً زیبا...!!
هر کدوم تو حرفه خودش اسطوره ای بود برا خودش...
آدم یاد شعر
کچل ، کچل ، کماچه...
روغن و کله پاچه
میافته...!!!
ساعتها میشه به این عکس نگاه کرد و عشقی که این جوان نابینا رو تا اینجا کشونده رو تجسم کرد.
لحظه ای چشمهاتون رو روی هم بگذارید و خودتونو جای اون تصور کنید.
بماند اینکه از کجا اومده و با چه وسیله ای خودشو به اونجا رسونده،
تنها این رو تصور کنید که در میان اون ازدحام جمعیت ورزشگاه که آدم سالم نمیتونه تعادل خودش رو نگه داره و هر لحظه تنه ای میخوره، این جوان چطور پله های ورزشگاه رو یکی یکی طی کرده و رسیده به جایی که در عکس میبینید و با اعماق وجودش داره به صداهایی که میشنوه گوش میده
تا شاید با تن های صدا بتونه جریان بازی رو حدس بزنه
خوشا به غیرتت...
