بنظرم برابري با عدالت مساويه.مثلا تو موضوع يارانه ها اگه بخواييم عدالت حفظ شه بايد برابري رو حفظ كنيم.خودتون گفتيد ديگه! پولدارها هم ايرانين با حقوق كامل يه ايراني!
درسته اون آدم فقير بيشتر به اين پول نياز دلره اما ما حق نداريم بينشون مساوات برقرار نكنيم.چون با اينكار عدالتو زير پا گذاشتيم.
ادم پولدار حالا به هر نحوي تلاش كرده پول بيش تري بدست اورده يا از پدرانش بهش ارث رسيده اما حقوق كامل يه ايرانيو داره.ميتونه به فقرا كمك كنه اما اون ديگه دست خودشه.(فقير ميتونست بيشتر تلاش كنه كه وضع ماليش بهتر شه)
حالا شكل:وقتي ما به همه شون صندلي مساوي بديم تونستيم عدالت رو برقرار كنيم.حالا اوني كه قدش بلند تره به اختيار خودش ميتونه صندلي هاشو به قد كوتاه ترا بده.اما به عنوان يكي كه اومده اون ورزشگاه حقوق كامل يه تماشاگر رو داره.(اون قد كوتاهه ميتونست براي خودش ازقبل صندلي بياره)
يه بار يه جايي يه استادي درمورد دولت انفاقي صحبت ميكردن. دولت هايي كه قوانيني وضع كردن كه مردم به اجبار همه دريه سطح قرار بگيرن.نه پولدار وجود داشته باشه نه فقير.
همون موقع اين جرقه تو ذهنم خورد كه چه دولت ظالمي!درحق پولدار ظلم ميشه كه به زور به فقير كمك شه.(شايد فك كنيد جامعه اي كه نه پولدار توش باشه نه فقير كه خيلي خوبه و يه جامعه آرمانيه!درسته خوبه اما وقتي خوبه كه به قيمت ظلم كردن به يه عده نباشه!)
البته اينا همش نظراي يه بچه دانش آموزه ها!
